15 - 01 - 2023 - SLAAPMEDITATIE

      24 - 01 - 2023 - AANTREKKINGSKRACHT

      25 - 01 - 2023 - HET KWANTUMVELD

      28 - 01 - 2023 - GIDSEN

     

     

     

                                                      15 - 01- 2023 - SLAAPMEDITATIE

      In de periode tussen wakker en slaap ervaar ik soms een meditatieve toestand en vannacht was het weer eens zo ver.

      Van het ene op het andere moment bevond ik mij duizenden jaren geleden in het oude Israël. Het was een mooie warme

      sfeer met activiteiten en gesprekken in een voor mij onbekende taal. Ik verstond er geen woord van, maar tegelijkertijd

      begreep ik precies, waar het om ging.

      Er was een soort lineaire ontwikkeling in de tijd, waarbij het tijdens deze meditatie heel goed tot mij doordrong, dat

      elke actie, maar ook elk woord precies op het juiste moment kwam en dat alles met elkaar op een logische wijze

      met elkaar verbonden was. Ieder woord en iedere actie had zin en betekenis. Dit alles leidde tot iets !

      Het was een diepe ervaring met een gevoel van warmte en schoonheid. Er was een rust en een kalmte gepaard met

      een diep inzicht. Het gebeurde allemaal ook met een zekere verfijning en geborgenheid.

      Toen deze meditatie ten einde was, kwam er nog een boodschap door. Veel luider van toon en in niet te misverstane

      bewoording helder en luid in het Nederlands.

           "EN ZO WERD DE SPIEGEL GEPLAATST, OPDAT EEN IEDER ZICHZELVE ZOU ZIEN EN NIET DE ANDER."

      Na een kwartiertje ben ik mijn bed uitgestapt om deze zin letterlijk op te schrijven en hem dus niet te vergeten.

      Vanochtend realiseerde ik mij, dat ik al langere tijd het gevoel heb, dat het schrijven van mijn blogverhaaltjes een andere

      kant opgaat. Niet meer veelvuldig allerlei ervaringen, maar alleen de *highlights*.

      Nou....dit was er de afgelopen nacht wel één!

                                                      24 - 01 - 2023 - AANTREKKINGSKRACHT

      Het gebeurt niet vaak, maar afgelopen nacht mocht ik weer een keer vliegen en dat was weer een bijzondere ervaring.

      In deze droom vloog ik onbevangen over de bomen en ik hoefde er weinig moeite voor te doen.

      Toch leek de aarde nog een zekere aantrekkingskracht uit te oefenen, maar het was juist deze kracht waardoor er met een

      zeker evenwicht vliegen mogelijk was. Iedere keer is het ook weer bijzonder om te ervaren, hoe echt een droom aanvoelt.

      Ik moet eerlijk bekennen, dat ik gisteren in stille bewondering een paar meeuwen heb geobserveerd, die gebruik makend

      van de thermiek sporadisch hun vleugels hoefden te gebruiken. Ik weet uit ervaring, hoe belevenissen overdag je dromen

      kunnen aansturen.

      Het kan ook heel goed zijn, dat na een periode met problemen op deze website om goed mijn

      blogverhaaltjes te kunnen schrijven, het allemaal weer lukte.

      Dat gaf mij een heel bevrijdend gevoel.

      Hoe dan ook....het was heerlijk om mij eindelijk weer zo vrij als een vogel in de lucht te voelen.

      Jammer dat het niet oproepbaar is en dat het ook in het dagelijks leven niet kan.

       Wat zou het fijn zijn om te kunnen zeggen:      

      

      "IK GA EVEN EEN STUKJE VLIEGEN."

    

                                                       25 - 01 - 2023 - HET KWANTUMVELD

       Het is zo gebeurd.....even gronden, even aarden en je verbonden voelen met

       Moeder Aarde. Dan voel ik mij staan aan de rand van een grasveld en voel de

       wind door mijn haren en hoor de merel op het grasveld. Aan de overkant worden

       de hoge toppen van de bomen door dezelfde wind heen en weer gezwiept.

       

       Links van mij hoor ik het beekje stromen en verderop het klateren van de fontein.

       Als ik mij even concentreer, hoor ik de geluiden van een watervalletje.

       Dan ga ik naar mijn hartgebied en dat open ik en daarmee ontsluit ik grote glazen

       poorten, die toegang geven tot het nulpuntveld, de Akasha Kronieken en het

       Kwantumveld.

       Het enige wat ik doe.......is mij verbinden. Ik vraag nergens om, ik leg geen wensen

       neer, want ik heb alle vertrouwen, dat dit veld van de onbegrensde mogelijkheden mij

       brengt, wat ik nodig heb. Ik heb geleerd, dat ik niet altijd weet, wat ik nodig heb.

       Ik weet niet WAT precies en heb geen enkel idee van de hoeveelheid.

       Ik voel mij verbonden en ontvang, accepteer en geniet. Ik stel mij open voor................

       Mijn intentie is altijd verbonden met het licht en de energie van de Goddelijke Bron.

       Dat is het enige moment, dat ik echt gelukkig ben, want ik voel mij geborgen en gezien.

       28-01-2023 - GIDSEN

       In mei 1994 deed ik een cursus in Ventron onder leiding van paragnost André Groote.

       Het was een fascinerende week, waarin er heel veel gebeurde en ik er heel veel leerde.

       Ik kan wel zeggen, dat daar mijn bewuste spirituele ontwikkeling begon en met veel

       dankbaarheid denk ik terug aan die tijd.

       Tijdens die cursus ontmoette ik Nel, die mij op de laatste dag van de cursus heel erg heeft

       geholpen om weer even wat rust in de tent te krijgen. Mijn allereerste contact met mijn gids

       vond *s nachts plaats en ik heb die nacht weinig geslapen. Het was een voor mij nieuwe en

       opwindende ervaring.

       Eind juni - vlak voor mijn zomervakantie - ging ik bij haar op bezoek om ervaringen uit te wisselen.

       In die tijd schreven we elkaar namelijk veelvuldig brieven over onze prille spirituele ervaringen.

       Bij mij was het namelijk niet bij één gids gebleven, maar er *manifesteerden* zich meer gidsen.

       Toen ik in haar kamer aan de koffie zat, viel me plotseling enkele deurtjes van haar kast op.

       Ik ben bekend met het verschijnsel *pareidolie*, maar hier was toch wel een heel herkenbare

       verschijning te zien. Het was Mathijs! Mathijs was de hoofdgids van Nel en zij had met hem als het

       ware een *vaste-telefoonverbinding*. Het merkwaardige was, dat deze gids bij mij zich soms ook

       manifesteerde en daar was hij dan......duidelijk zichtbaar op het kastdeurtje. (zie foto rechts)

       Ik ben deze gids vanaf dat moment Papa Baard gaan noemen, omdat hij op de foto ook een duidelijk

       herkenbare lange baard heeft. Jaren later zat ik in een workshop en degene die tegenover mij zat, zei

       op een bepaald moment: "Er zit een klein mannetje op je schouder met een lange baard."

       Mijn nuchtere reactie was: "Ja...dat weet ik.", maar ondertussen was ik maar wat blij, dat nou eindelijk

       eens een keer het bewijs was geleverd!

       Ik kom op dit verhaal, omdat Nel mij gisteren appte of ik nog wist in welk jaar deze cursus was geweest

       en dankzij mijn plakboek kon ik haar dat vertellen.

       Toen ik vandaag die foto*s nog eens een keer goed bekeek, zag ik met een schok, dat op het andere

       kastdeurtje ook een figuur was te zien. ( zie foto rechts) Voor mij was het direct duidelijk, maar

       het verhaal gaat verder.

       Toen ik in dit plakboek ging bladeren, kwam ik slechts enkele bladzijden verder de foto*s tegen van de vakantie in Bretagne.

       Na een aantal jaren in Zuid Frankrijk kwamen wij een reisgids tegen met op de voorkant zo*n mooie foto, dat we iets hadden

       van.........DAT WILLEN WE ZIEN ! DAAR WILLEN WE NAAR TOE ! Onze reisbestemming werd dus Bretagne.

       Een van onze eerste uitstapjes was dus om de plek te bezoeken, die ons tot deze reisbestemming had gebracht.

       Deze beeltenis in het Bretonse stadje Baud kan je vinden in de benedenstad.

      

      

      

     

      

       Daar voorziet de 16-eeuwse Fontaine Notre-Dame-de-Clarté de oude washuizen van water.

       En zo zie je - hoe een kleine vraag - herinneringen kan oproepen en zelfs kan leiden tot een nieuwe indruk.