OKTOBER (2)
Ik schrijf deze verhaaltjes om je te inspireren
en je te vragen om naar de kleinste ervaringen
in jouw leven te kijken.
Die kunnen een bijzondere betekenis hebben,
als je er voor openstaat.
14-10-2024 - DE TOREN
15-10-2024 - ONT-MOETING
16-10-2024 - HOOP
17-10-2024 - KINWEB
18-10-2024 - VENTRON
-
-
-
-
-
-
-
14-10-2024 - DE TOREN
Een tijdje terug kreeg ik in een meditatie een bepaald beeld. Het was op de plek, vanwaar ik een tijd lang
een verbinding kon maken met het Akasha Veld (Akasha Kronieken). Op deze plek stond dan altijd de
kristallen eik en vanaf deze plek begon dan mijn reis om contact te maken.
Dat bepaalde beeld bestond uit een moeilijk te beschrijven figuur. Het had de vorm van een soort heel
breed tandwiel, dat rechtop stond met een aantal inhammen. De hele figuur kon draaien en bestond net
zoals de eik uit kristal.
Ik begreep niets van de betekenis en heb er wekenlang over nagedacht en het tenslotte maar losgelaten.
Gisteren bekeek ik een healingfilmpje van een van mijn grote vrienden en er ontstond op de plek van deze
onbegrijpelijke figuur een hoge kristallen toren. Het was niet alleen het beeld, dat mij trof, maar vooral
het gevoel en het contact met een hogere dimensie.
Pas vandaag drong de volledige betekenis tot mij door.
Deze oorspronkelijke plek van de kristallen eik is nog steeds de plek, waar ik in energetisch opzicht
gereinigd en gezuiverd word, alvorens ik de connectie kan maken met het Akasha Veld.
De spirituele wereld (of mijn Hoger Zelf) laat mij zien, dat het contact er wellicht voortdurend is,
zodat op geheel natuurlijke wijze informatie sneller en gemakkelijker (door)gegeven wordt.
Dit beeld van die prachtige hoge kristallen toren zit nu al 24 uur lang als een prachtige foto in mijn geheugen
en ik weet, dat ik die voorlopig niet kwijtraak. Het lijkt alsof er nu een bewuste en voortdurende verbinding is
met een andere dimensie. Als je in mijn blogverhaaltjes leest, wat ik zo de afgelopen maand aan ervaringen
mocht meemaken, is dit beeld, dit gevoel, deze verbinding, deze frequentie, deze dimensie een soort
samenvatting en apotheose.
Y-O-U G-E-T W-H-A-T Y-O-U F-O-C-U-S O-N
15-10-2024 - ONT-MOETING
Ik had mijn echtgenote net afgezet voor haar Flamenco-les in Leiden en ik besloot naar de rand van de
bebouwde kom te rijden om te kijken of ik komeet Atlas kon zien.
En daar stond ik dan in de koude wind op een bruggetje met een fantastisch uitzicht over de weilanden
met ganzen en hazen, heel veel vliegtuigen in de lucht en verderop een achttal koeien.
Er was wel wat bewolking, maar verder was de lucht vrij helder, hoewel net boven de horizon een
laag roodgekleurde sluiers hing. Dat was geen goed voorteken, maar toch was het lekker om daar
te staan met de verrekijker om mijn nek en af en toe passerende voetgangers met of zonder hond.
Ik stond daar een half uurtje en de tijd naderde, dat ik mijn echtgenote weer moest ophalen.
Het werd steeds donkerder en ook in mijn gevoel, dat ik de komeet nog zou spotten.
Op dat moment kwam er een meneer op de fiets aan met een blikje bier in de hand, die op 2 meter afstand
van mij z*n fiets pontificaal op de standaard zette, alsof hij wilde zeggen: "Zo mijn doel is bereikt."
Mij bekroop een licht gevoel van irritatie, want mijn *alleen-op-de-wereld-gevoel* werd enigszins de grond
in geboord.
Het eerste wat hij zei was: "En...heb je de komeet al gezien?" Mijn antwoord: "O...dus u weet precies,
waarom ik hier sta." Al heel snel ontwikkelde zich een gesprek en verdween in hetzelfde tempo mijn irritatie.
Nog geen paar minuten later zei hij: "Wil je een biertje.", maar ik verontschuldigde mij met de dooddoener, dat
ik straks nog auto moest rijden en met mijn opmerking: "Doe mij maar een glaasje thee." was definitief het ijs
gebroken.
Ik bood hem even mijn verrekijker aan om hem te laten zien, dat de sluiers net boven de horizon
onze pogingen waarschijnlijk zouden dwarsbomen.
"Nee", zei ik, "dat gaat hem niet worden vanavond."
Hij eindigde onze ont-moeting met een fantastische tip. "Nou", zei hij, "woensdag wordt het mooi weer, ik denk,
dat ik dan maar naar het strand ga."
Terugrijdend in de auto bedacht ik mij: "Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!"
16-10-2024 - HOOP
Natuurlijk overvalt ons allemaal wel eens het gevoel van wanhoop. In vroeger tijden vreesde men de
verschijning van een komeet aan de hemel als boodschapper van naderend onheil.
Tegenwoordig weten we beter. Een grote ijsbal nadert de zon en een deel verdampt en laat een zichtbare staart achter.
In de huidige tijd lijkt komeet Atlas, die sinds korte tijd zichtbaar is (als je geluk hebt), de puinhoop in de wereld
min of meer te bevestigen.
Maar .......dan is daar Darryl Anka (Bashar), die mij vanochtend met een filmpje plotseling ontroerde.
Het is een kort filmpje van ongeveer 3 minuten met als titel: "Open Contact - Part One - Highlights."
Ik citeer uit de laatste minuut het volgende:
"Earth is a tough school, because it*s a MASTER CLASS. It*s not a kindergarten (kleuterschool red.)."
"You are getting your phds as Souls. You are getting YOUR MASTER*S DEGREES."
"So the challenges are going te be equivalent to the level of the power of your souls as they are now."
"You are never alone."
Phd is de afkorting van Doctor of Philosophy
en wordt meestal toegekend na het voltooien
van uitgebreid onderzoek in een specifiek vakgebied.
17-10-2024 - KINWEB
Altijd weer fijn om een berichtje van Kees en Barara Visser-Roth (Kinweb) te ontvangen.
Kinweb biedt toegang tot een systeem, dat je verleden, heden en toekomst helpt te begrijpen
via de scheppingsmatrix van de Tzolkin-kalender.
Hun bericht luidt als volgt:
"Over 4 dagen beginnen we aan de Kosmische cyclus, die binnen de energetische schappingsmatrix
van de Maya wordt weergegeven als de golf van de *rode Slang*."
"Deze golf nodigt je uit om vanuit de eenheid van lichaam, geest en ziel je volledig te wijden aan dat,
waar je werkelijk volledig warm voor loopt."
"Het gaat erom, dat je gebruik maakt van je instinct en ook van de natuurlijke wijsheid van je lichaam."
18-102024 - VENTRON
Ventron is een klein dorpje in de Vogezen - een middelhoge bergketen in het noordoosten van Frankrijk - waar ik
samen met anderen en onder begeleiding van André Groote een aantal spirituele werkweken mocht meemaken, waar mijn
spirituele ontwikkeling in een vroeg stadium een boost heeft gekregen.
Vlakbij ons hotel stond een kapelletje, waar ooit kluizenaar Frère Joseph (1724-1784) een groot deel van zijn leven
in alle eenzaamheid heeft doorgebracht.
In die weken vonden er ook allerlei ontwikkelingen en ervaringen plaats. Zoals gebruikelijk in een groep, trek je
naar bepaalde mensen en zo ontstond er het klavertje vier. Een van die *blaadjes* kon een keer niet mee
naar Frankrijk, maar vroeg of ze een steentje - dat ze daar bij het kapelletje had gevonden - voor haar wilden
terugbrengen. Ik nam dat steentje mee met de gedachte: "Waar moet ik dat steentje dan precies een plek geven?"
De Kosmos bracht de oplossing, want de eerste keer, dat we met z*n drieën naar het kapelletje gingen, rolde het
steentje precies voor de uitgang uit mijn broekzak.
Op een latere wandeling ontdekten we een kerkje met een glas-in-loodraam met een groot klavertje vier.
Dat wil zeggen.......het vierde blaadje was gehavend en ontbrak voor een groot deel. Je kan je onze
verbaasde blikken vast wel voorstellen.
Met de ervaringen in zo*n week kan ik een aardig boekje vullen, maar deze herinneringen kwamen bij mij boven,
toen ik een klein notitieboekje doorbladerde, waar ik destijds mijn meditaties in opschreef. Ik voelde de behoefte
om te kijken, wat ik toen op 18 oktober 1996 had opgeschreven.
Ik ga hier niet de hele meditatie weergeven. Soms zijn ervaringen (ook al is het een meditatie) wel heel persoonlijk.
DIT STUKJE VAN MIJN MEDITATIE LAAT ZIEN, WAAROM IK DIT BLOGVERHAALTJE HEB OPGESCHREVEN.
Ik kwam in Ventron bij het kapelletje en vroeg:
"Waarom is dit zo*n goede plek?"
En onmiddellijk was daar het antwoord:
"De natuur hier schept het licht."
