SEPTEMBER - 2024
Ik schrijf deze verhaaltjes om je te inspireren
en je te vragen om naar de kleinste ervaringen
in jouw leven te kijken.
Die kunnen een bijzondere betekenis hebben,
als je er voor openstaat.
Het licht scheen zo mooi over de andara-kristallen
en de boeddha*s. Ik ging op de grond er pal voor
zitten. Ik maakte contact met mijn andara-kristallen
en op dat moment voelde ik mij de vierde boeddha.
*Tune in* op de foto en misschien voel jij het ook.
01-09-2024 - SLEUTEL(S)
02-09-2024 - VERBINDING
03-09-2024 - VERDWENEN
04-09-2024 - INNERLIJK KIND
05-09-2024 - GEDACHTE EN ASSOCIATIE
06-09-2024 - DE JUISTE TOON
07-09-2024 - HET ALARM EN DE ENGELEN
08-09-2024 - GEVALLETJE TOEVAL (OF NIET?)
09-09-2024 - PRECIES DAT MOMENT
01-09-2024 - SLEUTEL(S)
Zo*n maandje vóór de zomervakantie mailde het medium van Barneveld mij, dat zij in een kringloopwinkel
sleutels had gekocht. Ik maak je er vast op attent, dat het 3 sleutels zijn. Zie onderstaande foto.
Deze foto maakte op mij een bijzondere indruk, omdat ze korte tijd daarvoor een verhaal vertelde over een
medium, dat tijdens een cursus in Ventron een verhaal vertelde over een zoektocht naar spirituele kennis
en de sleutel daarvoor niet buiten je, maar in jou zelf besloten ligt.
Vanaf dat moment zat er in mijn gedachten een klein vakje met de naam: sleutel.
Tijdens mijn verblijf in Bretagne de afgelopen zomer zag ik......ja ja....ik weet het - ik weet het....We zien allemaal
wel eens dingen, dieren, mensen en gezichten in wolken en ik weet ook, dat pareidolie daar een grote rol bij speelt.
Maar in Bretagne heb ik wel vaker bij een strakblauwe hemel kleine wolkjes gezien. Het bijzondere was, dat er dan
iets gebeurde of een boodschap kreeg. Deze keer verscheen er in een totaal blauwe lucht een klein wolkje, dat mijn
aandacht trok en ik zag er een leuk grappig gezicht in. De boodschap die ik kreeg was:
"DAT IS DE CLOWN IN JOU."
En in zekere zin klopt dat, want ik heb de eigenschap om bijna alles te relativeren en met humor te bekijken.
Even later verscheen boven de boomtoppen een langgerekte wolk, waarin ik onmiskenbaar een sleutel zag met
daarbij de onvermijdelijke boodschap: "HUMOR IS VOOR JOU DE SLEUTEL." Zo*n bevestiging is altijd leuk.
Daarmee is het sleutelverhaal echter nog niet ten einde, want een week later besloot ik toch even een kerk binnen
te gaan, waar ik tot dusver letterlijk en figuurlijk omheen was gereden. Mijn nieuwsgierigheid won het. Naast een
prachtig groot raam die het laatste avondmaal voorstelde (de volgende dag gingen we naar huis) viel één raam mij
in het bijzonder op.
LA REMISE DES CLÉS
oftewel
DE OVERHANDIGING VAN DE SLEUTELS
Ik had er nog nooit van gehoord (inderdaad....weinig bijbelkennis) en ik besloot het thuis direct uit te zoeken.
De Grote Meester geeft Petrus (een van zijn leerlingen) de sleutels van het *Koninkrijk der Hemelen* en ook
al werd het hier overdrachtelijk bedoeld.......in de beeldende kunst is het altijd een belangrijk attribuut van
Petrus geweest.
Petrus is dus de sleutelfiguur en bewaakt de hemelpoort en besluit of iemand al dan niet de hemel mag betreden.
De sleutels van het Koninkrijk der Hemelen staan voor autoriteit, macht en gezag, maar Petrus wordt altijd
uitgebeeld met 2 sleutels, die symbolisch de hemelpoort en de wereld ontsluiten.
02-09-2024 - VERBINDING
Ook dit jaar weer naar de stenen van Lagatjar in Camaret sur Mer op het Presque île de Crozon.
Een plek waar ik al veel mocht beleven en de nodige boodschappen heb doorgekregen.
Dit jaar was het toch een beetje anders......net alsof ik er niet helemaal het geduld voor had.
Ik vraag er als vermoeide vakantieganger altijd om energie en de menhirs vervullen wat dat betreft
altijd hun plicht.
Het is een plek, waar ik graag naar toe ga en sta vaak geruime tijd tegen verschillende stenen.
Dit jaar gingen we nog naar een tweede locatie in Bretagne en een van de dingen die op mijn
verlanglijstje stond was de menhir van Pergat.
Ik had dan wel een detailkaart, maar het is soms moeilijk om net het juiste weggetje te vinden en
eigenlijk had ik het op een bepaald moment al een klein beetje opgegeven, totdat een simpel bordje
aan de kant van de weg plotseling opdook en aangaf, dat ik toch nog mijn reisdoel had bereikt.
En dan via een modderig pad glijdend
en glibberend langs een prachtig beekje
door een sprookjesbos, waarvan je niet
weet of en wanneer het eindigt..........
wijken plotseling - net als de gordijnen in een theater - de bomen uiteen en verschijnt Pergat.
Ooit is mij door de menhirs van Lagatjar verteld, dat alle stenen
op de wereld met elkaar in contact staan en dus vroeg ik:
"Heb jij contact met de stenen van Lagatjar?"
Ik kreeg een schitterend antwoord:
"IK WAS AL OP DE HOOGTE GEBRACHT VAN JOUW KOMST."
03-09-2024 - VERDWENEN
Vóór mijn vakantie had ik in een reisgids gelezen over de 12 apostelen, die een soort ontvangstcommittee
vormden bij de ingang van een kapel. Deze kapel staat in het departement Côte d*Armor, waar we het
tweede deel van onze vakantie zouden doorbrengen.
Deze foto herinnerde mij er aan, dat een soortgelijke ingang te vinden is in een kapelletje in Le Faou in
het departement Finistère, waar we het eerste deel van onze vakantie zouden doorbrengen.
Het leek me leuk om beide ingangen (inmiddels weet ik, dat zo*n ingang een portaal heet) te fotograferen
en die dan later thuis met elkaar te vergelijken.
De foto*s in Finistère werd gemaakt en 2 weken later *verhuisden* we naar de Côte d*Armor.
Mijn echtgenote las aldaar iets over een kapel en zei, dat ze daar graag naar toe wilde. Het was vlakbij
onze verblijfplaats, dus aan het eind van een lange tocht reden we er nog even langs. Een behoorlijk
groot gebouw doemde voor ons op.......een soort superkapel.
Toen ik het portaal betrad, leek het alsof ik in de foto van mijn reisgids stapte. Het was dus die kapel
waar ik voor de vakantie over gelezen had en op dat moment realiseerde ik me, dat mijn idee om beide
portalen te vergelijken helemaal uit mijn gedachten VERDWENEN was. Natuurlijk maakte ik er uitgebreid
foto*s.
De ingang werd opgeluisterd door 12 prachtige houten apostelen met een fantastische uitstraling en met pastelkleuren.
Nou ben ik van nature een *teller*, maar al heel gauw was te zien, dat 1 figuur VERDWENEN was (1 lege nis)............
Dan krijg je allemaal rare gedachten. Was dit misschien de apostel, die de Grote Meester verraden had of ging het
hier gewoon om een onderhoudsbeurt?
Weer thuis is het eerst klussen, want de tuin en de auto moeten weer netjes en bewoonbaar worden gemaakt.
De natuur neemt zelfs na 1 maand het heft in handen.
Na een dag of vier werd het tijd om deze blogverhaaltjes te schrijven en de foto*s te vergelijken. Bovenstaand zie je de
foto*s die ik maakte in de kapel Kermaria in het departement Côte d*Armor.
Maar de foto*s in Le Faou in het departement Finistère.......niet te vinden! Oftewel: VERDWENEN.
De opzet om beide portalen met elkaar te vergelijken, was dus op een bepaald moment in mijn vakantie niet alleen
uit mijn gedachten verdwenen, maar ook uit mijn telefoon. Iets dat mij in al die jaren nog nooit eerder is overkomen.
Is de GEEST hier sterker dan de MATERIE ?
04-09-2024 - INNERLIJK KIND
De afgelopen zomer heeft zich een bijzondere ontwikkeling voorgedaan. Misschien omdat ik wat vaker dan
ooit tevoren in gesprek ben met mijn innerlijk kind (onderbewustzijn) waarin ik aangeef, dat ik blij ben dat ik
na zo lange tijd (dankzij Ho*oponopono) dat innerlijk kind ben gaan zien en ben gaan waarderen. Vroeger kon
ik echt niets met het begrip *innerlijk kind*.
Ik ben heel erg visueel ingesteld en dat zal zeker meewerken, maar ik zie tijdens mijn dagelijkse wandeling,
waarbij ik de 4 zinnetjes van Ho*oponopono veelvuldig reciteer, dat de negatieve herinneringen en oude
programma*s letterlijk van de schouders van mijn innerlijk kind omhoog vliegen.
Twee dagen nadat ik had opgemerkt, dat de plakkaten van de schouders van mijn innerlijk kind omhoog
schoten, zag ik plotseling, hoe onder die lagen van oude negativiteit een helder gouden bedekking op de
schouders zichtbaar werd. Je kan het misschien het beste vergelijken met delen van een harnas die
verdwijnen en eronder blijkt een gouden laag te zitten. Ik vond het echt fascinerend om te zien.
Op een rustig moment zag ik, dat de gouden vlakken zich als de knop van een bloem openden.
Het lijkt erop, dat de kern van mijn innerlijk kind nu voor mij zichtbaar is geworden.
Het zijn van die ontwikkelingen, die ik zelf nooit zou kunnen bedenken
en die er dan onverwacht en plotseling zijn.
06-09-2024 - DE JUISTE TOON
Door hier niet nader te noemen omstandigheden was ik gisteren - om het met één woord samen te vatten: ONTSTEMD
Niet dat het ook maar verder die dag (28 augustus) enige rol speelde, maar het is goed om te weten, dat het op onbewust niveau
mijn innerlijk gevoel was, toen ik gisteravond aan een meditatie begon.
Direct was ik bij de kristallen eik. Deze prachtige doorzichtige boom is jarenlang mijn uitgangsplek geweest om een
meditatie te beginnen. Dat is al tijden niet meer zo, dus ik was enigszins verrast.
Er gebeurde eigenlijk helemaal niets, maar ik vond het gewoon fijn om op deze oude vertrouwde plek te zijn.
Op een bepaald moment hoorde ik een TOON en na enige tijd kwam bij mij de gedachte op: "Het zal toch niet waar zijn"
en daarmee bedoelde ik, dat ik het gevoel had, dat het de toon *a* was. Voor de muzikaal geschoolde onder ons......
ik heb het dan over a1. Dat is de toon waarmee de orkestleden vóór het concert met elkaar hun instrumenten op
elkaar afstemmen.
Mijn nieuwsgierigheid won het en ik ging naar beneden en sloeg op de piano de a1 aan.
Het was duidelijk: ik zat er flink naast en ook nog veel te laag.
Ik hervatte mijn meditatie, maar de toon hield niet op. Ik kwam op het idee de toon naar boven te zingen en na 8 tonen
kwam ik precies uit op de a1. Ik zat dus goed maar wel precies een octaaf te laag. Het was ook het moment, waarop het tot
mij doordrong, dat ik bij de kristallen eik door deze toon altijd werd (AF)GESTEMD om op de juiste toonhoogte (juiste
trillingsgetal) door te gaan.
Ik begreep ook, dat jarenlang de kristallen eik als een STEMVORK functioneerde en dat in een bepaalde periode mijn
afstemming blijkbaar zo goed/zuiver was, dat ik via die weg heel gemakkelijk verbinding kon maken met de
Akasha Kronieken.
Ik zou nu met een prachtige slotzin dit verhaaltje kunnen afsluiten, ware het niet, dat op het moment, dat ik dit
verhaaltje begon te schrijven (echt tijdens de eerste zin!) er merkwaardige tonen tot mij doordrongen. Hoge schrille
geluiden afgewisseld met onmiskenbare vogelgeluiden. Ik had net - om de warmte te bestrijden - alle ramen opengezet
en ik controleerde eerst of er niet een vogel naar binnen was gevlogen. Nee dus.
Ik vervolgde mijn blogverhaal, maar de geluiden hielden aan en ik heb mijn verrekijker gepakt en zeker 10 minuten
uit het raam gehangen. Ook naar beneden de tuin in, maar geen vogel te zien, maar ik bleef die rare tonen horen.
Ik ben maar weer doorgegaan met mijn blogverhaaltje en weer precies op het moment, dat dit verhaaltje klaar was,
hielden ook de tonen op.
Een heel merkwaardig gebeuren en mijn slotzin is: "Een merkwaardig geval van synchronisatie."
En de allerlaatste zin: "Ik heb de rest van die avond die geluiden niet meer gehoord."
Althans......................................
Een half uur later hing ik lekker uit het raam en keek op deze zwoele zomeravond naar de eerste sterren, die zichtbaar werden
en de vele vliegtuigen, die zo bij het opstijgen hun vaste route hebben, die je in de loop der jaren gaat herkennen.
Ik dacht nog wat na over het blogverhaaltje en ik realiseerde me, dat het verhaal over de *JUISTE TOON* misschien alleen maar
interessant was geworden door de merkwaardige geluiden tijdens het schrijven. Op dat moment hoorde ik nog twee keer
een schrille toon (het voelde aan, alsof ik nog even getest werd) en toen was het die avond echt voorbij.
Het deed me denken aan een alarm, dat ik ooit in Zuid Frankrijk hoorde, maar dat heb ik al eens verteld.
Nog een keer dan? O K de volgende keer.
07-09-2024 - HET ALARM EN DE ENGELEN
Al weer lange tijd geleden huurden we een huisje in Zuid Frankrijk en op enige afstand stond een huis met een
Franse familie, die tot in den treure een toenmalige hit (Alizée met moi lolità) draaide.
In die tijd las ik een boek over Engelen en het meest opvallende hoofdstuk was, waarin je Engelen had voor echt alles.
Niet alleen Engelen van Liefde, Geluk, Innerlijke Rust, Doorzettingsvermogen, maar ook Engelen van.....nou noem maar op:
irritatie, slapen, pindakaas. Je kan het niet zo gek verzinnen of er zijn *Helpers* en *Boodschappers*, die zich er mee bemoeien.
Op enige ochtend ontstond er (waarschijnlijk vanuit het eerder beschreven huis) het geluid van een alarm en niet
zo*n beetje ook. Het ging maar door en door en door. Ik werd er helemaal gek van. En toen kwam ik op het idee
om de Engelen van Geluid aan te roepen.
"LIEVE ENGELEN VAN GELUID WILLEN JULLIE ER ALSJEBLIEFT VOOR ZORGEN, DAT DIT ALARM STOPT?"
HET ALARM STOPTE DIRECT
Je kan je voorstellen, hoe opgelucht ik was en ik zei "Dank je wel." Op dat moment ging er nog twee keer 1 seconde
het alarm af. Ik ervaarde het als een soort test, of ik wel echt geloofde, dat het voorbij was. Maar het was voorbij.
08-09-2024 - GEVALLETJE TOEVAL (OF NIET?)
Bovenstaande verhalen doen je afvragen of er een oorzakelijk verband is of dat toeval echt bestaat.
Het inspireert mij in ieder geval om een oude ervaring hier nogmaals te vertellen. Tijdens een spirituele reis barstte
er een enorm onweer los. Je moet begrijpen, dat ik altijd als kind heel bang ben geweest voor onweer.
Ik lag in een piepklein tentje. Ik trok mijn knieën op en reciteerde de volgende mantra:
"Ik ben niet bang voor onweer. Dit heeft niets te maken met DIT leven. Het komt uit een ander leven."
En zo heb ik zeker een kwartier gelegen. Het moge duidelijk zijn: ik heb het overleefd.
Op het vliegveld naar huis *kaapte* een cursusgenoot het enige speeldoosje voor mijn neus weg en ik kon niet
nalaten mijn teleurstelling uit te spreken, omdat ik het graag cadeau had gegeven aan iemand, die
speeldoosjes verzamelt.
Op Schiphol draaide ze zich op het laatste moment bij het afscheid om en gaf mij het speeldoosje. Het kan zijn,
dat mijn gulle gift tijdens de reis (een paar schone nieuwe sokken: haar sokken waren op) daarbij een rol speelde.
Een week later pakte ik het speeldoosje uit de kast en precies op dat moment (daar gaan we weer!) was er een
enorme donderslag van het onweer uit het volstrekte niets. Op dat moment was er geen regen en geen onweersbui.
Ik moest er wel een beetje om lachen, want het was ook duidelijk: ik was totaal genezen van mijn onweersangst.
Je vraagt je ook af, of dit nou de manier van de Kosmos is om je te testen.
09-09-2024 - PRECIES DAT MOMENT
In bovenstaande verhaaltjes speelt *precies-op-dat-moment* een belangrijke rol. Het is de reden, dat je je gaat
afvragen, wat nou het verschil is tussen toeval en synchroniciteit en een gebeurtenis waarbij oorzaak en gevolg
een duidelijke rol spelen.
Ik denk ook, dat je het begrip toeval eerst duidelijk moet definiëren, omdat er wellicht verschillende ideeën over
bestaan. Synchroniciteit en oorzaak/gevolg lijken wat dat betreft meer duidelijke begrippen.
Ik kwam wel tot het idee om het begrip *toeval* te combineren met het idee, dat tijd in zekere zin niet bestaat en
alles zich eigenlijk *gelijktijdig* afspeelt (weliswaar niet in onze beleving).
In het geval van toeval (precies-op-dat-moment) lijkt de tijd even uiteen te wijken (of zo je wilt: in te storten) en
vallen oorzaak en gevolg als het ware samen.
Onze beleving van lineaire tijd (en ruimte) is een kortstondig ogenblik buiten werking.
Gebeurtenissen vallen samen en wij ervaren dat dan als toevallig.
In 2007 zei het medium Diana het al, toen ze een boodschap uit de spirituele wereld aan mij doorgaf, die hoorde
bij een tekening die ik had gemaakt:
"BIJ ONS BEN JE BEKEND ALS FRANS DE FILOSOOF."
Mijn vraag is nu: "Filosofeer je met me mee?"
.
