FEBRUARI (2)

     

      Ik schrijf deze verhaaltjes om je te inspireren                                       

                                                                                                     

      en je te vragen om naar de kleinste ervaringen

                                                                                                                     

      in jouw leven te kijken.

      Deze kunnen een bijzondere betekenis hebben

      als je er voor openstaat.

     

      20-02-2025 - "BEN IK NOU ZO SLIM......OF BEN JIJ NOU ZO DOM?"  

      21-02-2025 - PROJECTIE

      22-02-2025 - DUALITEIT

      23-02-2025 - AUTOMATISME

      24-02-2025 - OBSERVATIE

      25-02-2025 - KROON OP HET WERK

      26-02-2025 - PUZZELSTUKJES

      28-02-2025 - IK HEB DE TIJD

                                          20-02-02025 - "BEN IK NOU ZO SLIM......OF BEN JIJ NOU ZO DOM?"

      Deze geweldige uitroep van Louis van Gaal kwam bij mij boven, toen ik op de televisie zag, hoe op merkwaardige

      wijze de waarheid werd verdraaid. Ik zie het nog voor me, hoe Russische tanks heel kwetsbaar in een lange rij 

      probeerden Kiew te naderen. Een klusje dat ze dachten in een paar dagen te doen.

      Ik zie nog zo voor me, hoe opgewonden Van Gaal was, toen hij deze uitspraak deed. Dezelfde boosheid overviel

      me, toen ik zag en hoorde, hoe onze vroegere bondgenoot een loopje nam met een waarheid, waarmee hij zeker

      in de Verenigde Staten nog wel de nodige weerstand zal ondervinden.

                                                           WANT ZO GA JE NIET OM MET JE VRIENDEN.

      Afgelopen dagen hadden we onze Amerikaanse dochter op bezoek, die heel onzeker was over haar toekomst,

      omdat een puissant rijke landgenoot de kraan van financiële subsidies voor universiteiten wil dichtdraaien. 

      En weer vroeg ik me af: "Ben ik nou zo..........laat maar zitten!"

      In het gesprek met haar hadden we het erover, hoe je in deze mallemolen jezelf een beetje overeind kan houden.

      In het gesprek kwam de uitspraak van mijn vader boven water ("Als ik weet dat morgen de wereld vergaat, plant ik

      vandaag een boom.") en een uurtje later verscheen op mijn computer de prachtige boomtekening van Rienk.

      De kralen aan de ketting werden zichtbaar, maar ook het besef, dat je de wereld en de mensen niet kan veranderen,

      maar wel inspireren.

      In deze tijden is het heel belangrijk om in je eigen kracht te gaan staan en op de een of andere manier vast te houden

      aan je eigen ideeën en geloof. Denk maar aan Mahatma Gandhi, die te midden van chaos bleef geloven in zijn idealen.

      Misschien dat de soep niet zo heet wordt gegeten, als hij wordt opgediend. Maar het is wel duidelijk, dat we ons

      moeten instellen op een wereld, die heel snel gaat veranderen.

                                                               

      

                         Des te meer is het belangrijk om hoe dan ook te verblijven in het oog van de storm.

                                                                             21-02-2025 - PROJECTIE

      Ik heb het woord *schuld* al heel lang uit mijn vocabulaire (en daarmee uit mijn denksysteem) geschrapt.

     

                                            In "Een Cursus in Wonderen" is een van de centrale uitgangspunten." 

                                                    "IK BEN ZUIVER DENKGEEST HEEL EN ONSCHULDIG."

      Met dit uitgangspunt heb ik mij volledig vereenzelvigd en je zal mij nooit iemand horen beschuldigen.

      Dus......als ik hoor, dat iemand een ander beschuldigt, zal ik die ander nooit veroordelen, omdat het niet past

      in mijn (denk)wereldbeeld. Ik vind het altijd wel heel interessant, als iemand een ander van iets beschuldigt. 

      Het laat namelijk zien, wie hij (of zij) is. In de psychologie noemen we dat projectie.

 

     *De Cursus* vertelt ons, dat projectie waarneming maakt. De verdrongen en daarmee onbewuste eigenschappen

      van jezelf, zie je dus buiten je en in een ander. Je neemt ze aan voor waar, omdat ze voor jou onbewust - dus niet

      gekend - zijn.

      Ik heb eerder geschreven over projectie, maar een recent voorbeeld laat dit proces ongelofelijk duidelijk zien.

                         

                                                Wie een ander beschuldigt en zegt: "JIJ BENT EEN DICTATOR."

                                                    roept dus eigenlijk heel hard: "IK BEN EEN DICTATOR."

     

      Het enige dat jou rest, is om er met begrip en mededogen naar te kijken en je af te vragen, wat er met die ander

      aan de hand is. In principe gaat het in het algemeen om een roep om liefde en dat is dan ook het enige, wat wij

      kunnen doen.

      Kijk er met begrip en in liefde naar (hoe moeilijk dat soms ook is) en ga daarmee voor jezelf niet in de angst zitten.

                                                                               22-02-2025 - DUALITEIT

      Cijfermatig gezien natuurlijk weer een prachtige combinatie: 5 x 2 (van achteren naar voren) en dat inspireert mij

      om het even over dualiteit te hebben. Althans.....dat dacht ik vanochtend. Ik had het concept, wat ik in gedachte

      had, direct moeten opschrijven, maar dacht: het komt morgen wel. Maar nee.......totale black out,

      Het geeft ook weer eens heel duidelijk aan, dat *NIET IK* de verhaaltjes schrijf, maar *IETS* buiten mij, dat me inspireert. 

      AH...dan gaat het hier toch al een beetje over dualiteit. *ME-AND-MY-SPIRITUAL-BROTHER* - *IK-EN-MIJN-HOGER-ZELF*.

                           Wanneer die twee samenwerken - als de één goed luistert naar de ander - is het een fantastisch team.

                                                          

     

     

      Mensen willen bijna altijd meer en beter (ook in de spirituele wereld). Maar ik denk, dat het heel belangrijk is om

      datgene te omarmen, waar je bent en waar je mee bezig bent. Wij hebben ons nu eenmaal afgestemd op deze

      derde dimensie en waarschijnlijk niet voor niks.

      We hoeven niet te streven naar meer en beter, want in de Geest zijn we allemaal verbonden en één geheel: HEEL.

      Op het niveau van de vorm helaas niet en daar hebben we de tegenstellingen (dualiteit) en de conflicten en daar

      hebben we dus mee te dealen.

      Als we niets hoeven na te streven, wat doen we hier dan in vredesnaam (onthoud dat woord even) in deze dualiteit ?

      In de vraag zit het antwoord al verborgen. Als we in deze dualiteit ons oordeel los laten en onszelf vergeven, dat we

      er steeds weer intrappen om wel te oordelen, dan zijn we al een heel eind op weg naar vrede in onszelf. En als je

      vrede in jezelf hebt, kan je alleen maar vrede projecteren en pas dan kan je je verbinden met die hogere dimensies,

      werelden, frequenties - of hoe je ze ook noemen wil - en kan je echt naar huis.

                                                                      OFTEWEL: ZIJN WIE JE AL BENT.

                                                                          23-02-2025 - AUTOMATISME

      O nee......ik ben zeker geen engeltje en ik trap er ook nog steeds in. Daar ga je weer Frans met je oordeel, maar

      ik merk de afgelopen jaren zeker een behoorlijke vooruitgang op.

                                            - Ik heb heel vaak niet meer zo*n zin om een oordeel te geven.

                                            - Heel vaak heb ik het door, dat ik aan het oordelen ben.

                                            - Ik blijf niet *hangen* in mijn oordeel en probeer het te corrigeren.

      Toen ik ooit doorkreeg, dat ik lekker aan het oordelen was en dat bij mezelf probeerde tegen te houden,

      ontdekte ik, dat ik nu eenmaal zo geprogrammeerd was. Weer later kreeg ik door, dat ik dus het programma

      moest bijsturen en het liefst wissen. Makkelijk gezegd dan gedaan, want het is gewoon een automatisme.

      Pas als je dat weet, kan je er wat aan doen en jezelf toespreken om het anders te willen. Geen gemakkelijke

      opgave, maar stapje voor stapje gaat het steeds beter.

      En ja hoor....daar zijn ze weer de kralen aan de ketting. Als je de ene dag over *oordelen* schrijft, valt je de

      volgende dag natuurlijk datgene op, waar je mee bezig bent. Op de voorpagina.... dus het was niet te missen.

                         

       Op zich lijkt bovenstaande stap al een hele vooruitgang, maar als je het even tot je door laat dringen, gaat het

       uiteindelijk ook over oordelen. Deze stap neutraliseert in ieder geval wel de meeste gevreesde vorm: het vooroordeel.

                                           Dus bovenstaande tekst uit de krant zou ik graag willen veranderen in:

                                                                               LEER IEMAND KENNEN

                                                                                  EN OORDEEL NIET

                                                                                      -  Of nog beter -

                                                                               LEER IEMAND KENNEN

                                                                                        EN GENIET

                                    

                                                

      

      

                                                                            24-02-2025 - OBSERVATIE

      Ik stond op als een natte dweil, aangezien de avond ervoor mijn darmstelsel even volledig alles had losgelaten.

      Na een paar voorzichtige crackers met jam en een eitje besloot ik toch om mijn dagelijkse wandeling te doen.

      Op de terugweg werd mij - als een soort cadeautje - de volgende kraal aan de ketting aangeboden.

      Het was eigenlijk net een toneelstuk en achteraf had ik sterk het gevoel, dat het ook een droom had kunnen zijn.

      Het draaiboek bestond uit 2 personen: man met fiets en man met hond, waarbij ze elkaar beschuldigden.

      Gelukkig bleef het conflict bij verbale aantijgingen en kon ik de moed opbrengen ernaar te kijken en te luisteren.

      Uit het verbale geweld kon ik opmerken, dat de een met zijn hond op het smalle fiets- en wandelpad op de dijk

      had gelopen en een voorbijgaande fietser zich luid met de bel had aangekondigd en blijkbaar niet genoeg

      ruimte had gekregen en naar de mening van de hondenbezitter hem daarna een grote bek had gegeven.

                                                                  Zie daar de plot van dit toneelstukje.

      Aangezien ik tijdens de wandeling mijn mantra van vrede herhaaldelijk had gememoriseerd, bleek er in mij

      een energie los te komen om mij in deze droom te mengen en met open armen probeerde ik dus de 

      vredestichter te zijn. Het werd even wat rustiger, maar toen ik iets later weer doorliep, omdat ik het gevoel

      had mijn bijdrage te hebben geleverd, liepen de mannen naar een bord op de dijk, waarop stond, dat je met

      elkaar (voetgangers en wandelaars) rekening moest houden.

                         

                        

                                                  Man met hond: "Kijk nou......wat staat er op het bord !"

                                                       Man met fiets: "Nou ....dat heb ik toch gedaan."

      Ik keek nog een paar keer achterom, maar het bleef gelukkig bij een verbale discussie.

      Even later zag ik, dat de man met flinke vaart langs een groepje wandelaars reed, die enigszins verrast opkeken,

      toen hij voorbij sjeesde. Ik begreep, dat hij ook even z*n agressie kwijt moest, maar realiseerde me ook, dat hij

      blijkbaar niets van de les had geleerd. Jammer !

                                                               25-02-2025 - DE KROON OP HET WERK

      Een paar maanden geleden had ik het gevoel, dat iets in mijn gebit niet goed zat. Ik heb dus voor de zekerheid

      de tandarts gebeld voor een controle. Het merkwaardige was, dat zij niets kon ontdekken, dat niet goed zat.

      We bespraken het een en ander en het was wel duidelijk, dat het gebied, waar ik iets voelde wel heel kwetsbaar

      was en de tandarts stelde voor om één vulling te vervangen en t.z.t. ergens een kroon te plaatsen. Ik ben soms

      van direct aanpakken, dus op eigen verzoek zou er binnenkort een kroon geplaatst worden.

      Tijdens die weken werd ik steeds geplaagd door een boodschap, die regelmatig tussen mijn gedachten naar

      voren kwam en waar ik geen enkele invloed op had.

                                               Regelmatig kwam uit het niets: DE KROON OP HET WERK.

                           Misschien wel heel gewoon, als je in de voorbereidingstijd van een nieuwe kroon zit.

      De voorbereiding om de nieuwe kroon te plaatsen was 3 keer de tandarts bezoeken en in de zin viel het hele traject

      mij een beetje tegen. Maar afgelopen donderdag was dan het zover: de kroon werd geplaatst.

      Een dag later bij het tanden poetsen viel er heel onverwacht - wat een raar gevoel - mijn kroon in de wasbak.

      Je begrijpt......ik schrok en had het gevoel iets fout te hebben gedaan. Het weekend zat er tussen, maar op 

      maandag kon ik direct komen.

      Opluchting zowel voor de tandarts als voor mij, dat het niet de nieuwe kroon was, maar eentje die er al zeker

      een jaar of 15 inzat. Gewoon weer zo opmerkelijk, dat deze oude kroon het begaf op juist dit moment.

                                                 De kroon werd snel en deskundig opnieuw geplaatst.

                                                             HET WAS DE KROON OP HET WERK

                                           

 

                                        

      

                                                                  26-02-2025 - PUZZELSTUKJES

      Ik weet eerlijk gezegd niet, of het me deze keer lukt om een coherent verhaal te schrijven, omdat allerlei puzzelstukjes

      in mijn aura rondzweven en mij smeken om er één duidelijk beeld van te maken. Ik ga in ieder geval mijn best doen.

      Om te beginnen is daar de tijd van de Seth boeken, waarin voor mij één duidelijk uitgangspunt de volgende uitspraak

      is geweest: "IF YOU DON*T LIKE THE CIRCUMSTANCES.........YOU CAN CHANGE YOUR POINT OF VIEW."

      Je kan het lezen en je kan het begrijpen, maar om dat echt toe te passen en het ook te voelen heeft mij jaren gekost.

      Met deze inleiding wil ik eigenlijk zeggen, dat je soms er een hele tijd over doet om iets van jezelf te maken, ook al

      is het in mentaal opzicht voor jou duidelijk.

      Hetzelfde is aan de hand met een kerngedachte, die terug te vinden is in *Een Cursus in Wonderen* en op

      begrijpelijke wijze nog eens wordt uitgelegd in *De liefde is niemand vergeten.*

      In dit prachtige boek van Gary R Renard wordt iets uitgelegd, dat volledig synchroon loopt met de uitgangspunten

      en kern in mijn eigen gedachtewereld, maar net zoals eerder bij Seth, ongelofelijk moeilijk is om dit met volle

      overtuiging en consequentie in het dagelijks leven te zien, te voelen en uit te voeren.

      Ieder enigszins spiritueel mens weet, dat op een ander niveau dan in deze wereld, wij allemaal één zijn en dat

      we net als de *gevallen engel* door de diamant zijn gevallen en zijn gesplitst in een oneindig aantal lichtvonkjes.

      Zolang we het licht in de ander niet zien, voelen we ons afgescheiden en dat heeft minder leuke gevolgen.

      Gary Renard vertelt ons in zijn boek, dat de Grote Meester de mensen om hem heen wilde zien als onbegrensd in 

      plaats van over hen te denken als deel van een geheel.

 

 

     

      Als je de mens ziet als alles - niets minder dan het Goddelijke -  dan zal je uiteindelijk jezelf op die manier gaan zien.

      Door de werkelijkheid van de geest te zien in iedereen, die je ontmoet, kan je ontwaken uit de droom

      (de illusie van de tijdruimtelijke wereld). Ontwaken uit die droom is verlichting.

      Met het laatste puzzelstukje - de oorzaak en reden van dit verhaaltje - had ik ook kunnen beginnen, maar ik eindig

      ermee, omdat dit stukje eigenlijk heel persoonlijk is.

      Jarenlang heb ik gezichten gezien, maar het bleef toch altijd - ook al speelde het zich met mijn innerlijk zien af - 

      ook op een soort afstand. De laatste jaren komen de gezichten - en daarmee het begrip ervan - steeds dichterbij.

     

      Ik voel deze gezichten - die overigens altijd hele gewone dagelijkse normale mensen laten zien - als mijzelf.

     

     

             

           Ik ben die man met de wortelneus.....ik ben die vrouw met dat knalrode haar.....ik ben die man met de snor.

      

      Zijn dit de gezichten van mensen die nu leven of zijn dit de beelden/gezichten van degenen, die ik was in vorige levens?

                                            Op zich maakt dat in de context van dit verhaal niet heel veel uit. 

    

              HET LIJKT EEN BEETJE DE AANZET OM ACHTER DE FYSIEKE VERSCHIJNING VAN MENSEN TE KIJKEN,

                         NAAR WIE ZIJ IN WERKELIJKHEID ZIJN: ONBEGRENSD. WAT EEN FANTASTISCHE OPGAVE !                                

                           

                                                                       28-02-2025 - IK HEB DE TIJD

      Ik hoorde onlangs iemand zeggen - en dat was niet de minste - dat de dagen steeds korter duren. Een dag die

      vroeger 24 uur duurde, duurt nu 22 uur. En dat is natuurlijk grote nonsens, maar ik begreep wel, wat er 

      eigenlijk bedoeld werd.

      De dagen zijn natuurlijk nog steeds 24 uur, maar onze beleving daarvan is anders geworden.

      De dag hebben we ingedeeld in stukjes, zodat we afspraken met elkaar kunnen maken. Deze les duurt anderhalf

      uur, zodat jouw vriend je straks om kwart over elf weer kan ophalen. Dat is de kloktijd en reuze handig. Het is een

      manier (middel) om met de tijd te rekenen.

                               

     

      Als het een interessante les is, gaat het gauw voorbij en ervaren we de les als driekwartier. Maar soms is een

      les zo saai, dat het een *eeuwigheid* duurt. Dan hebben we het hier dus over de belevingstijd.

      De tijd lijkt in een soort versnelling te zitten en we beleven de tijd door allerlei oorzaken als anders (als sneller)

      en het vertrouwde schema van 24 uur lijkt nu plotseling veranderd te zijn en ervaren wij als 22 uur.

     

     

     

      Mijn oom Dirk - een echte Amsterdammer - maakte vroeger op verjaardagen altijd hetzelfde grapje en hij zei dan:

                                         "De dagen kruipen voorbij, maar de weken vliegen voorbij."

      Hij bracht het op een manier, dat we er altijd weer om moesten lachen en wat dat betreft verlang ik nog wel eens

      naar die goeie ouwe tijd. Een tijd waarin de zondagen wel 2 dagen leken te duren.